By Baraiya Chiman g એક અતિ દુઃખી માણસે એક જીવંત સપનું જોયું. સપનામાં એણે સુંદર, સરળ અને પવિત્ર જીવન જીવતી માનવજાત જોઈ અને એ માનવજાત કઈ રીતે ભ્રષ્ટ થઈને દુઃખની ગર્તામાં ફંગોળાઈ એ પણ જોયું. છેવટે સપનું પૂરું થયું. એ જાગ્યો. આગળની વાત એના જ શબ્દોમાંઃ સવાર પડી ગયેલી. હજુ પૂરું અજવાળું નહોતું થયું.
હું આરામખુરશીમાં જ હતો. મીણબત્તી ખૂટી ચૂકી હતી. ઝઘડાખોર પડોશીના કમરામાંથી કશો અવાજ નહોતો આવી રહ્યો. ચોતરફ એકદમ સ્થિરતા હતી. મારા ફ્લેટમાં આવું ભાગ્યે જ જોવા મળે. જાગતાંની સાથે જ હું કૂદ્યો. રાતે જે બન્યું એવું જીવનમાં અગાઉ ક્યારેય નહોતું બન્યું. જેમ કે, હું આરામખુરશીમાં રાતભર સૂઈ ઈ રહ્યો રહ્યો હો હોઉં એવું પહેલી વાર બન્યું. ઊભા થયા બાદ મારી પહેલી નજર ટેબલ પરની રિવોલ્વર પર પડી, જે મેં આપઘાત કરવા માટે કાઢી રાખેલી. મેં તરત એ લોડેડ રિવોલ્વર ખાનામાં મૂકી દીધી. આહા! જીવન… જીવન… હું રડી પડયો. પરમ અને અમર સુખની તીવ્ર અનુભૂતિથી મારું હૃદય છલકાઈ રહ્યું હતું. અને એ જ ઘડીએ મેં નક્કી કર્યું કે આ સુખને, આ સત્યને હું વહેંચીશ, લોકો સુધી પહોંચાડીશ. મેં મેં આ સત્યને જોયું છે, એની પૂરી ભવ્યતા સાથે જોયું છે. એ સુખ, એ આનંદ, એ સત્યને હું મારા પૂરતાં જ સીમિત કઈ રીતે રાખી શકું એટલે, ત્યારથી હું પ્રચારક-ઉપદેશક બની ગયો છું. અને જોવા જેવું એ છે કે અગાઉ લોકો મારા પર હસતાં એ વાતે હું ખૂબ દુઃખી થતો અને થાકી-કંટાળીને હું આપઘાતના આરે પહોંચી ગયેલો, પરંતુ હવે સ્થિતિ આખી ઊંધી થઈ ગઈ છે. હવે લોકો મારા પર હસે છે ત્યારે મને ઉલટાની વધુ મજા આવે છે. મારા પર ન હસનારા કરતાં મારા પર હસનારાઓ મને વધુ પ્યારા લાગે છે. એ લોકો મને કહે છે કે હું વેરવિખેર વાતો કરું છું. માન્યું કે હું મારી જાતને અને વાતને વ્યક્ત કરવામાં ગૂંચવાઉં છું. એમની વાત સાચી છે. બોલવામાં હું ગોટાળા વાળું છે. સ્પષ્ટ રીતે મારી વાત લોકો સુધી પહોંચાડવાનું મને આવડશે એ પહેલાં હું લોચા મારવાના તબક્કામાંથી પસાર થવાનો જ છું. શું કહેવાથી અને ખાસ તો શું કરવાથી મારી વાત લોકો સુધી પહોંચાડી શકું એ મામલે હું ગૂંચવાયેલો છું જ. આ કામ છે બહુ અઘરુ, પણ તમે એક વાત સમજો. આપણે સૌ એક જ નૌકામાં સવાર છીએ. સૌ ગૂંચવાયેલા છીએ, પણ સૌની દિશા એક જ છે. મહાન સંતથી માંડીને સૌથી ભયંકર લુંટારા સુધીની પ્રત્યેક વ્યક્તિના દિલમાં ઊંડે ઊંડે જે ઝંખના છે એ તો સુખી, સરળ, હળવા, સુંદર જીવનની જ છે, પણ એ મેળવવાના માર્ગની મૂંઝવણ સૌને પજવી રહી છે. આ બહુ જૂની મૂંઝવણ છે. આમાં, મારા કિસ્સામાં જે નવી બાબત છે તે એ છે કે હું એક હદથી વધુ ગૂંચવાઈ શકું તેમ નથી, કારણ કે મેં સત્ય જોયું છે.
આ પૃથ્વી પર ટકી રહેવાની ક્ષમતા ગુમાવ્યા વિના પણ સુંદર અને સુખી જીવન જીવી શકાય છે એ મેં પોતે જોયું છે, જાણ્યું છે. જિંદગી સડેલી હોય અને લોકો શેતાન જેવા હોય એ કંઈ માણસજાતની નૉર્મલ-સ્વાભાવિક સ્થિતિ નથી. મારી આ માન્યતા પર લોકો હસે છે, પણ આવું માન્યા વિના મારો છૂટકો છે? નથી, કારણ કે આ મારી કેવળ માન્યતા નથી. આ મેં જોયું છે. મારી સગ્ગી આંખે જોયું છે. આ કંઈ મેં ઘડી કાઢ્યું નથી. આ કંઈ મારી કોઈ કલ્પના નથી. આ તો એક જીવતી, ધબકતી અનુભૂતિ છે, જે મારા હૃદયમાં કાયમના માટે અંકાઈ ચૂકી છે. મેં આખી વાત એટલી પૂર્ણ રીતે જોઈ-અનુભવી છે કે આવું જીવન શક્ય નથી એવું માનવું મારા માટે શક્ય નથી. તો, મારા માટે એક હદથી વધુ ગૂંચવણ-મૂંઝવણ શક્ય જ નથી. હજુ પણ લોકોને સત્ય સમજાવતી વખતે હું ક્યારેક ભટકી જાઉં કે જૂની ભાષામાં બોલું એવું બની શકે, પરંતુ એ બહુ કુ લાંબું નહીં ચાલે, કારણ કારણ કે કે પેલી પેલી ક જીવતી-ધબકર્તી અનુભૂતિ હંમેશાં મારી સાથે રહેશે, મને સુધારશે, મર્ને દિશા દેખાડશે. આહા, હું સ્વસ્થ છું, હું જોશમાં છું, હું મારું ઉપદેશકાર્ય ચાલુ જ રાખીશ, સદીઓ સુધી. સવાલ ફક્ત એ છે કે ધરતી પર સ્વર્ગની સ્થાપના કરવી કઈ રીતે? આ સવાલનો હું એકદમ સ્પષ્ટ શબ્દોમાં જવાબ નથી આપી શકતો, કારણ કે મારા દિલમાં જે કંઈ છે એને શબ્દોમાં હું વ્યક્ત નથી કરી શકતો. પેલું સપનું જોયા બાદ હું શબ્દોને ગુમાવી ચૂક્યો છું. ખાસ તો જે સૌથી મુખ્ય અને મહત્ત્વના છે એ શબ્દો જાણે ખરી પડ્યા છે, પણ વાંધો નહીં. હું તો થાક્યા-કંટાળ્યા વિના બોલતો રહીશ, બોલતો રહીશ…
કારણ કે હું સુંદર, સરળ, પવિત્ર જીવનનો અનુભવ લઈ ચૂક્યો છું. એ અનુભવ હું જીવી ચૂક્યો છું. મારી મજાક ઉડાવનારાઓની દલીલ એવી છે કે છેવટે તો એ એક સપનું હતું અને સપનું એટલે ભ્રમણા, માયા, કલ્પના. આવી દલીલ કરતી વખતે એમને એવું લાગે છે કે એ બહુ સ્માર્ટ છે. પણ ના, આવું કહેવામાં સ્માર્ટનેસ નથી, ઘમંડ છે. અસલમાં સપનું શું? જેને આપણે નક્કર ગણીએ છીએ
જીવન પોતે સપનું નથી શું? મનનું પ્રોજેક્શન નથી શું? અચ્છા, એક ડગલું આગળ વધીને હું ત્યાં સુધી કહીશ કે હું જે આદર્શ જીવનની વાતો કરું છું એ ભલે શક્ય ન બને, ધરતી પર સ્વર્ગ ન સ્થપાય ર્તા ઠીક છે (એટલે સુધી હું સમજી શકું છું), પરંતુ હું મારા પ્રયત્નો અટકાવવાનો નથી. હું ઉપદેશ આપતો જ રહીશ. વાત સાવ સાદી છે. એક કલાકમાં, એક જ કલાકમાં આ બધું ગોઠવાઈ શકે તેમ છે. મુખ્ય કામ આટલું જ કરવાનું છેઃ બીજાંઓને આપણી જાત જેટલા જ ચાહીએ. આટલું જ. આમાં બધું આવી જાય. આટલું જ થઈ શકે તો બાકી બધું આપોઆપ જડી આવશે, બધું બરાબર ગોઠવાઈ જશે. આ કોઈ નવીનવાઈની વાત નથી. વાત બહુ જૂની છે અને અબજો વાર કહેવાઈ ચૂકી છે, પણ એનાં મૂળિયાં ઊંડાં નથી રોપાયાં એ સમસ્યા છે. ‘જીવતર કરતાં જીવતરનું જ્ઞાન ઊંચું છે અને સુખ કરતાં સુખના નિયમોનું જ્ઞાન ઊંચું છે’ આ જે માન્યતા છે એની સામે લડવાનું છે. અને હું લડીશ. કાશ, સૌ આમાં જોડાય… તો બધું તરત ગોઠવાઈ રહે… નિવેડો તરત આવી જાય. અને હા, સપનું જોયાની આગલી સાંજે પેલી એક છોકરી મને મળેલી, યાદ છે? જેણે મદદ માટે મારી સમક્ષ કાકલૂદીઓ કરેલી અને છતાં મેં એને મદદ નહોતી કરી. છેવટે એ છોકરીને મેં શોધી કાઢી છે.
હું બોલતો જ રહીશ, બોલતો જ રહીશ..
(વાર્તાઃ એક નિરાળું સપનું. લેખકઃ ફ્યોદોર દોસ્તોયેવસ્કી)
🔎🔎🔎🔎🔎🔎🔎🔎🔎🔎🔎🔎🔎🔎🔎
વિચાર વિસ્તાર ગુજરાતી સુવિચાર અર્થ સાથે,સાબરકાંઠા જોવા લાયક દર્શાવવા,નાગરિક ના જોવા લાયક નામ,અરવલી જોવા લાયક બતાવવા.સુવિચાર અને નાગરિક વિચાર વિસ્તાર.કૃપા કરીને જોવા લાયક વર્ણન.સુવિચાર ગુજરાતી 2023 માં.દરિયા ના જોવા લાયક વર્ણન.સુવિચાર અને અર્થ.સાંકળના જોવા લાયક વર્ણન pdf.